De mens past zich aan. Doet elke keer water bij de wijn, totdat de wijn naar niets meer smaakt.
Heel langzaam ben ik aan het transformeren. Niet iedereen heeft het door maar het oplettende scherpe oog ziet het teken aan de wand. Langzaam word ik een Aalsmeerse troela. Stap voor stap.
Innerlijk en uiterlijk. Is dat erg?
Voorbeeld gedrag: Mijn kleding wordt robuuster. Je spot mij nu zelfs met spijkerbroek, laarzen en een gewatteerde Aalsmeerse degelijke jas mét nepbontkraag terwijl ik naar mensen zwaai in de supermarkt .
Blonde God ziet het gebeuren en vroeg laatst zachtjes op kantoor : "Wanneer start het linedancen?"
Volgende stap was vandaag. Halverwege de Schipholtunnel was ik het zat. De emmer was vol. File rijden was ooit leuk. Het voelde als een sport, mijn auto was een plek waar ik genoot van luisterboeken en te lange telefoon gesprekken. Parkeerplek vinden lukt altijd en ik vind het een kick om in te parkeren op onmogelijke plekken.
Maar langzaam voelt het als een gevangenis. Steeds vaker zonde van mijn tijd, mijn gezondheid en mijn humeur.
Daarom zag ik vandaag na de Schipholtunnel letterlijk het licht! Ik reis vanaf nu licht. Vandaag kocht ik een fiets! Je hebt mensen die zoeken en wikken en wegen. Wekenlang. Maanden.Die mensen ken ik. Maar dat kan ik niet.
Twintig minuten na de tunnel was Amsterdam van mij en zwierde ik door het Vondelpark. Zoef, zoef, zoef. Vrijheid! wat nou regen. Ik leef!
Terug naar het Hoofddorpplein ging ook vlot. Ik was deel van de fietsroedel. Stilletjes maakte ik mij zorgen of ik een parkeerboete zou vinden op mijn auto. Kantoor was hectisch ik bleef te lang.
Gelukkig geen boete want mijn hele auto was foetsie! Weg! Onvindbaar!
Stom van mij. Ik parkeerde de auto in mijn blijheid op een plek naast een electrisch auto oplaadpunt. Naast dus. Maar OP een ander electrisch oplaadpunt.
Boete! Straf! Wegsleepkosten waren bijna 400 euro! Dat was 145% de kosten van mijn fiets.
Ach, de bel was gratis.
Ter afsluiting nog een mooi gedicht dat ik tegenkwam in de etalage van The Americain Bookstore.
Ah, een 25 jarige canadese dichteres dat ooit nummer 1 stond op de New York Times bestseller list. Wat is ze goed!
