WE ZIJN ER BIJNA

Anna-Maria
op zaterdag 17 december 2005 om 22:59 uur

 

Op mijn sterfbed mag deze scene niet ontbreken

IJskoude herfstnacht in '99.
Edward en ik scheuren over de plas op weg naar huis. Even een stampotje gegeten aan de andere kant van het water en nu vol gas door de slootjes bij volle maan. Als een echte waterman weet mijn stuurman blindelings zijn weg langs seringen-akkers en betonnen schoeingen te vinden.

Een wolk voor de maan doet Edward twijfelen..."is dit al het einde van de sloot?" Een ruk aan het stuur, een angstige gil en een krakende romp. STILTE. We leven nog.

Als een wonder heeft het zachte water ons opgevangen. De boot is er erger aan toe. Ik klim op een eiland en kijk naar de twee mobieltjes waarvan het licht langzaam dooft. De kou en schrik dooft mij ook. Niemand te bekennen, niemand die ons hoort. Een krankzinnig avontuur volgt. We zwemmen zingend " We zijn er bijna" van eiland naar eiland.

Bjna eindigde het avontuur dramatisch. We beklommen per ongeluk een baggereiland waarin we langzaam wegzonken. Net op tijd kreeg ik een struik te pakken. "Laat me maar achter" zei ik tegen hem, als antwoord kreeg ik zijn schoenen.

Allah/ God/ Boedha, of wie dan ook was ons gunstig gezind: stomtoevallig vonden we een surfplank. De woonboot waar we samen naartoe peddelde was mooier dan menig huis in een UNOX-reclame.

We waren er nog. Die avond stopte we met de pil.

Reacties op WE ZIJN ER BIJNA

mack 18/12/2005 | 00:54 uur
Aan wat voor pil zat Edward?
 
mette 18/12/2005 | 10:26 uur
krijg er rillingen van wat een mooi verhaal... met (schoon)zus en neefje gaat het goed tweede kerstdag zijn we allemaal weer samen, blijven we gezellig logeren en kunnen we dus op ons gemakkie eens van de kleine genieten en bijkletsen met zus
 
ork 18/12/2005 | 14:03 uur
droom er soms nog van.maar ik geloof wel dat de jongens wel nog wat jaartjes op zich hadden laten wachten.
 
Lib Aria 18/12/2005 | 16:14 uur
Verfilm dat en wordt schatrijk... Wat lief zeg !!!
 
Plaats jouw reactie