Mijn ex-schoonmaakster belde me vorige week.
Ze had nog steeds onverwerkte trauma's. Terwijl ze trots naar haar eigen kast keek, moest ze plots aan me denken. " Ja Anna-Maria, bij mij kun je er een lineaal naast leggen...is het bij jou nog steeds zo erg?" Natuurlijk heb ik haar superieure gevoel een extra opsteker gegeven.
Wat ze niet weet: Door de verhuizing moet ik afscheid nemen van vuilniszakken vol troep, kleren, hoeden, tirolerjurken en kinderkleren. Maar wie ben ik om haar humeur te verpesten?
( vroeger droomde ze zelfs over mijn kasten)
