Nog nooit zo lang niet gelogt.
Zelfs op vakantie wist ik altijd wel 'een lijntje' te vinden. De drang bleef onontkoombaar. Maar de laatste maand was er een met hoogte- en dieptepunten.
Heel veel groepen en feesten...dag en nacht...letterlijk.
Schema's met tientallen afspraken op xc3xa9xc3xa9n dag en daarna nachtwerk op kantoor tot ik de Westertoren vijf uur hoor slaan. Geen computer thuis en geen rust in het lijf. ik weet het..dit is wat ik wilde. Maar de grens kwam heel dichtbij. Mijn hart schreeuwde om de kleintjes en tijd om bij te komen, maar de trein was niet te stoppen.
De Schipholtunnel zag ik meestal alleen door een waas van warme tranen op weg naar huis. Een moeilijke tijd. Tijd om knopen door te hakken.
Drastiche maatregelen. Edward komt binnenkort weer vol terug op kantoor. Ik neem meer tijd voor dingen die nodig zijn ( de kinderen, nadenken. foto's, loggen, twitter).
