Ik was expres de avond ervoor om negen uur gaan slapen.
Zo'n schoolreisje sloopt je toch. Vooral mentaal. Eindelijk mocht ik mee met de klas van Arthur. Allemaal stoere jongens en vroegwijze meisjes. Het hart van mijn oudste kan het vooral niet verdragen dat Mama te veel geluid maakt of populaire grappen schreeuwt maakt.
Inhouden dus.
Het ging erg goed. Zelfs in de bus op mijn schoot hangen. En dat is al heel wat voor een bijna acht jarige. Zou het te maken hebben met het verdriet dat hij te kort was voor de meeste misselijk makende attracties?
En waar waren we dan?