Puur

Ik herkende mijn kleine man niet terug.

Op het gras veranderde hij in een voetbalmachine.  Hij ging voor elke bal, snel, technisch...ik stond perplex aan de lijn.  Mijn hart zwol van trots.

In de rust kwam de trainer met hele goede aanwijzingen : " We moeten nu op het andere doel schieten he?" en " We gaan proberen een doelpunt te maken". De stand was toen 0-9 voor de reuzen uit Kudelstaart.

Ik hield mij in , maar schreeuwde toch meer aanmoedigingen dan de gemiddelde ouder. Het werd 2-12. Arthur was er blij mee.

Twee voetbal momenten . De strafschoppen/ De kleedkamer.

Dat heeft hij niet van mij.

Vandaag ging Arthur voor het eerst op voetbal. Pats, gelijk een tournooi een paar gehuchten verderop. Drie wedstrijden lang rennen, gebuldozerd worden door betere ploegen. Resultaat: In totaal 16 goals tegen en 1 voor. En dan toch tevreden weer naar huis met vuile voetbalsokken.

Nee, dan lijkt zijn broer Alexander meer op mij.

Een hele ochtend dromen langs de lijn. Verstrooid een wang openhalen aan een ijzeren hek. Met elke wildvreemde een gesprek aanknopen en je niets aantrekken van de gangbare mode. Resultaat: Een halve rose koek, wat spelen op een nintendospel zonder door te hebben dat er een muntje in moet en snoezige rose balletsokken.

Op de bank was het AZ tegen Ajax. Aangezien ik een zwak heb voor van Gaal waren alle mannen tegen mij. Tegen het einde van de wedstrijd wilde Alexander (3) toch " bij mij horen". Edward reageerde plots bloedserieus: WIJ ZIJN ALLEMAAL VOOR AJAX!

Bleek dat hij nu al tweedeling in het gezin moest tegengaan. Is er namelijk iets ergers dan een vader en een zoon die twee verschillende elftals aanhangen?