Met trillende handen zie ik op het scherm van mijn mobiel MAMA staan.
Iedere familie heeft zijn ongeschreven regels. Die van ons: Moeder belt nooit tenzij er wat aan de hand is. Ik hoopte op een positief verhaal.
Gelukkig was de regel niet van toepassing. Mijn vader kwam (op verzoek) klussen omdat we weer kijkers hebben voor 't huis. En ze bleven ook eten!
Je weet inmiddels hoe zoiets gaat: er stopt een auto voor de deur vol stokbroden,ovenschalen met aubergine, kroppen sla en watermeloenen. Mijn ouders kennen me te goed.
Ze kennen elkaar ook al een mensenleven. Het is bijzonder te zien hoe niet alleen hun levens maar ook hun verleden zich met elkaar hebben versmolten.
Mijn vader knikt instemmig bij mijn moeders verhalen uit het Jordaan van vroeger. Smeuige verhalen vol teennagels, garnalen en harde werkers die hun loon verzopen.
Mijn moeder weet weer alles over het Zuid-Italiaanse dorp dat mijn vader heeft achtergelaten en dat nog steeds bestaat in zijn hart. Ze spreekt zelfs het dialect van de regio dat aleen wordt begrepen door de generatie van 50 jaar en ouder...en dat met heerlijke Amsterdamse klanken.
Gelukkig bracht mijn vader ook zijn eigen koffie mee.
Klik hieronder voor video OMA RIETJE leest kleinzoons voor uit geschiedenisboek. Let ook op die perplexe hoofden van die twee kleintjes
http://s63.photobucket.com/albums/h128/zwaardkwijt/?action=view¤t=babyboe012.flv
