Februari. Ja... wat kan ik erover zeggen?
Sloomste, rustigste maand van het jaar. Ik hou niet van rustig. En ook niet van sloom. Heeft het zin om in slo-mo te leven? Tuurlijk. Ik heb tijd om extra te genieten...vandaag weer een dag naar Amsterdam. Stad van mijn hart.
Tijdelijk kunstwerk bij de metrohalte.
Face-down generation heeft nu ook de andere generaties besmet.
Leidseplein dorstlessers.
Ik stapte uit de tram en zag dit. Is dit geen droom? Al twee dagen zo blij met de zon. Mooie lange schaduwen ook.
Ik moet doooooorrrrr. Vandaag nieuwe stagiaires. Werk wacht.
Ja die enge schaduw die hen bekruipt... dat ben ik!
Bijna op kantoor.
Mensen die buiten lachen en praten. Vind dat altijd zo raar. Heb het gevoel dat ze in een andere wereld leven. Een plek met meer tijd en minder ogen die opletten.
Ben er!
Blij met nieuwe stagiaires Francis en Germain. Fris en leuk. Gaat een goede tijd samen worden. Veel stagiaires blijven bij ons plakken. Andere rennen gillend weg. Evenementwereld is geen makkie.
Daarna goed gesprek met Nadja. Gouden keeltje . Blij type.
De baardenbuurmannen van DPPLR kwamen even filmpje schieten vanaf mijn terras.
En toen was het alweer uit met de pret. Blonde god stond voor kantoor en bracht me naar de kale vlakten van Buitenveldert, Amstelveen en de veengronden van Aalsmeer.
Ik rij verder verder met stoelverwarming en radio. Hij stapt op de motor. Iemand enig idee wat dit nieuwe gedrocht is naast de BENELUX-baan? Drive-in crematorium?
Toch hou ik van Aalsmeer. De broodnodige stilte na een lange dag vol blabla. Even weer normaal doen.
Bij schoonmoeder Kiki was het natuurlijk volle bak. Snel een toetje toe.
Laatste blik op de aartsvaders en aartsmoeders van de familieclan en dan snel naar huis. Prakkie eten mee voor blonde god. Dag dag.
Morgen weer een dag, morgen weer een plog.
