Ik geef het op.
Elke dag stoppen de kinderen hun pootje in de kooi van Piet Anton Parkiet Mantel. In afwachting van het magische moment dat de vogel tam wordt en op hun hand hipt.
Net voordat 's ochtends ik in de auto stap, betrap ik de poes met onze parkiet tussen twee pootjes. Ik gil, de kat schrikt, piet vliegt weg.
Alsof het een laatste groet betrof, kwam Piet Anton Parkiet Mantel tijdens het avondeten voorbij fladderen. Tot laat in de nacht hoorde men in het gehucht mijn lokroep.
Zinloos. Ik geef het op.
De natuur heeft gewonnen.
Reacties op DE NATUUR
Jolie 23/04/2006 | 23:30 uur Als ik de halsbandparkieten in het park zie, denk ik dat hij het wel overleeft.. Toch? En misschien is hij dan wel beter af...
:( Wat jammer. Mijn twee agapornissen hebben op een gegeven moment zelf de kooi opengemaakt en zijn ook wegvlogen... Ik was wel van het kabaal af ;) Wat zullen de jongens verdrietig zijn... ?
@ Sandra valt weer enorm mee...toen piet langvloog was het toetje belangrijker. Ik snap niets van mannen ;)
Katten en pieten gaan niet samen, zoveel is wel duidelijk.
mack 24/04/2006 | 12:23 uur Soms zou ik onze Sophie ook willen voeren aan een koningscondor, als ze weer met een vogelachtige in haar bek binnen komt lopen.
Erik 24/04/2006 | 14:22 uur Jammer, nu misschien iets wat niet kan vliegen?
Mijne zijn ook gevlogen, geef ze eens ongelijk.
mack 24/04/2006 | 20:11 uur Vandaag was de buit: een kikker en een jong vogeltje nog uit het nest. Wat een Kaa uuu teee kat.
Zelfs in het gehucht verderop.... Ik zal kijken of ik ergens een Piet zie die reageert op de voorname naam Piet Anton parkiet Mantel. Dat is dus als mijn kat hem niet eerder heeft gezien :(
@ wilgengebroed ik roep hem met Pieupfioe...hou me op de hoogte ;)
@ Mack als hij maar aardig tegen Hans is.
